امروز ۲۲ بهمن ماه ۱۴۰۲ است 

روز شجاع، روز یاری دهنده، من امروز یک قدم دیگر به خودم نزدیک شدم. می خواستم از برادرزاده ام خواهش کنم کاری را برایم انجام دهد. برایم سخت بود.

می ترسیدم جواب نه بدهد. چرا باید از این نه، بترسم! خب دو حالت دارد یا انجام می دهد و به مقصودم می رسم یا نه، می گوید و راه حل دیگری پیدا می کنم. 

ما یاد گرفتیم مسائل را برای خودمان پیچیده کنیم. خلاصه بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم،  به  او زنگ زدم. و خواستم خوب فکر کند و جواب من را بدهد. او هم چشم گفت و گوشی را قطع کرد. 

امروز پیام داد و عذر خواست که نمی تواند کار را برایم انجام دهد. چه اشکالی دارد که من یک نه، شنیدم. حالا راه حل های دیگری پیدا می کنم. برای هر مسئله ای بی نهایت راه حل است و خداوند من را به بهترین ها هدایت می کند. اگر این راه حل را به ذهنم رسانده، از این بهتر را هم می تواند به ذهنم برساند. 

 فردا بهتر از این را کشف خواهم کرد. این را می گویم چون بارها برایم اتفاق افتاده؛ چیز بدی را تجربه کردم و فکر می کردم دیگر تموم شد من مُردم، دنیا به پایان رسید. اما زنده ماندم و قوی تر از قبل به زندگیم ادامه دادم. 

این خاصیت ما انسانهاست بعد از حل هر مسئله، قوی تر می شویم. پس با آغوش باز به راه حل ها فکر کنیم. 

ما دنیا می آییم که با حل مسائل باعث پیشرفت این جهان شویم.

پس با پیدا کردن راه حل های بیشتر به جهان کمک می کنیم. 

 این نه ها، قدرت پیدا کردن راه حلها ی بیشتر را در ما زیاد می کنند. و این به این معنی نیست که از تعادل خارج شویم بلکه به جا و درست استفاده کنیم و باعث تخریب روحیه آزادی طلب خود نشویم. 

یعنی هر جا که می دانیم باعث پیشرفت و رشد ما می شود از نه شنیدن نترسیم. و بابت این شجاعت به خودمان افتخار کنیم. 

این به خودشناسی ما کمک می کند و شخصیت درونی ما را قوی تر می کند از ما انسانی اندیشمند می سازد.