یادداشت روزانه

امروز 27 آذر 1402 ساعت 21:38

من یک روز عالی همراه با آرامش را پشت سر گذاشتم البته اگر بخواهم غر زدن سر بچه ها را فاکتور بگیرم. وقتی مادر باشی روزمرگی ها، تو را از جهان خودت دور می کند.  تنها چیزی که من را به خودم نزدیک می کند زندگی هدفمند و با انگیزه است  هدفمندی باعث شور و اشتیاقی در من می شود  که هر لحظه اش من را زنده و پویاترمی کند. به من عشق به خود را می آموزد.

از وقتی  چهل سالگی را پشت سر گذاشتم  به زندگی  جور دیگری نگاه می کنم. خودم را در نیمه ی راه می بینم. دیگر زمانی برای اهمال کاری نیست. زمانی کوتاه را برای زندگی کردن دارم. این عمر عجب زود می گذرد. حالا به کارهایی که علاقه دارم بیشتر می پردازم اولویتهایم عوض شده است سعی می کنم در زندگیم نقش خودم را بازی کنم نه هیچ کس دیگری. به من زمانی گرانبها بابت لذت بردن و استفاده از مواهب بخشیده شده است. باید انطور که به من خوش می گذرد زندگی کنم.

 روزی می رسد که من از خودم راضی باشم! و از این آمدن  لذت ببرم و شکرگزار باشم. موضوع همین است شکرگزاری. من باید شکرگزار باشم تا بتوانم از خودم و بودن با خودم لذت ببرم من باید بتوانم خودم را ببینم. این زندگی وقتی معنا پیدا می کند که من داشته ها و توانایی هایم را ببینم. وقتی شکرگزار هستم، داشته هایم را بهتر می بینم. وقتی داشته هایم را درک می کنم توانایی های بیشتری را در خودم کشف می کنم و اهمیت وجود خودم را بهتر می فهمم و می توانم به خودم افتخار کنم و با خودم به صلح برسم. صلح با خود یعنی آرامش یعنی زندگی.